Ман зиндагиро бе саёҳат, дурусттараш, бе ҳаракати давравӣ аз як ҷо ба ҷои дигар тасаввур карда наметавонам. Пештар сафар хеле осон буд: танҳо хоҳиш кофӣ буд. Бо пайдоиши кӯдак, ҳама чиз хеле мураккабтар шуд, махсусан аз нуқтаи назари "логистика". Ҳоло ҳар сафар бо писар ё бидуни писар тақрибан як амалиёти низомӣ аст. Дар хона бошад хам, зиндагию рузгори худро бе модар ташкил кардан ва хар руз аз фосилаи дур назорат кардан лозим аст. Аммо, сарфи назар аз душворихои нав, майлу хохиши харакат дар тамоми чахон аз байн нарафтааст — мо харакат мекунем! Ба наздикӣ, тадқиқоти ошпазӣ як қисми муҳими сафарҳои ман гардид: маҳсулоти нав, хӯрокҳои нав, бозорҳои маҳаллӣ ва монанди инҳо ...
2021-03-03